Τι γίνεται όταν οι γονείς διαφωνούν με τον δάσκαλο ως προς τον όγκο των μαθημάτων;
Συζητούμε με τον δάσκαλο με ευγένεια και καλή προθυμία. Συνήθως, ο δάσκαλος είναι πρόθυμος να διορθωθεί αν έχει κάνει κάποιο λάθος. Αν όμως δεν συμβαίνει αυτό, του προτείνουμε ευγενικά να συζητήσει το θέμα με τον διευθυντή του σχολείου και τον ενημερώνουμε ότι εμείς οι ίδιοι προτίθεμεθα να συζητήσουμε το ζήτημα μαζί του, με σκοπό να εξασφαλίσουμε κάτι εποικοδομητικό για το παιδί. Δεν προσβάλλουμε, δεν φωνάζουμε, δεν είμαστε προκλητικοί και επιθετικοί. Ανάλογα με τις οδηγίες του δασκάλου ή του διευθυντή, αναζητούμε εξειδικευμένη βοήθεια αν το παιδί χρειάζεται ειδική προσοχή, όπως για παράδειγμα σε περίπτωση δυσλεξίας. Είμαστε ανοιχτοί, συνεπώς, στο να ακούσουμε τι έχει να πει ο δάσκαλος ή ο σχολικός σύμβουλος και δεν τους απορρίπτουμε ούτε μπροστά στο παιδί ούτε στον δικό μας νου. Ας θυμηθούμε ότι ο κοινός μας στόχος είναι το καλό του παιδιού και η επίτευξη της μέγιστης προόδου του.
Πόση συμβολή πρέπει να έχει ο γονιός στην πρώτη τάξη του Δημοτικού;
Ο γονιός μπορεί να συμβάλει μέσα στα πλαίσια των δυνατοτήτων του, αλλά με διακριτικότητα. Στην πρώτη τάξη, “χτίζουμε τις βάσεις”, αλλά ο κύριος στόχος μας είναι να εμπνεύσουμε στο παιδί την αγάπη για το σχολείο, τη μελέτη, τη μεθοδικότητα και την οργάνωση στο διάβασμά του. Εάν εργαστούμε σωστά με το παιδί, τίθενται οι σωστές βάσεις για την πορεία του. Ωστόσο, αυτό πρέπει να γίνεται με χαρά, υπομονή, έμπνευση και κατανόηση.
Στις επόμενες τάξεις του Δημοτικού, ποια προσέγγιση πρέπει να έχει ο γονιός όσον αφορά το διάβασμα στο σπίτι;
Ο γονιός πρέπει να βοηθά, αλλά σταδιακά να απομακρύνεται (σαν φυσική παρουσία), αλλά ποτέ ψυχολογικά. Δεν πρέπει να ερεθίζει το παιδί με το ενδιαφέρον του, να μην αγανακτεί το παιδί με την επιμονή του, και να μην το αγχώνει με την επιτυχία ή αποτυχία του. Όλα τα ανησυχητικά συναισθήματα πρέπει να τα κρατάει μέσα του και να εκφράζει στο παιδί την πεποίθησή του για την επιτυχία του, ενθαρρύνοντάς το να προσπαθεί, να συμμετέχει σε διαγωνισμούς, να κρίνει και να συγκρίνεται. Μόνο έτσι μπορεί να αναπτυχθεί μια ισχυρή και υγιής ψυχολογία απέναντι στο σχολείο τώρα και στην κοινωνία αργότερα.